Het menselijk brein is uniek in zijn anatomie. De hersenen bestaan uit miljarden zenuwcellen die op complexe manieren met elkaar verbonden zijn. Niettemin kunnen de hersenen gemakkelijk worden verdeeld in verschillende componenten en gebieden, waarvan sommige bepaalde functies kunnen krijgen. Dit artikel geeft je een overzicht van de anatomie van het menselijk brein.
Ruwe verdeling van de hersenen in 5 delen
De anatomie van het menselijk brein kan op verschillende manieren worden beschreven. Allereerst is het logisch om de hersenen (encefalon) in vijf hoofdgebieden te verdelen. Deze vijf hersengebieden zijn in verschillende mate aanwezig bij alle gewervelde dieren:
- Eindhersenen, vaak grote hersenen genoemd (telencephalon)
- diencephalon
- Middenhersenen (mesencephalon)
- Achterhersenen (metencephalon)
- Achterhersenen (myelencephalon, ook: langwerpige medulla, medulla oblongata)
De naam van deze hoofdgebieden is gebaseerd op de eenvoudige hersenanatomie van lagere gewervelde dieren, waarbij de gebieden buisvormig achter elkaar liggen. Ter vergelijking: het menselijk brein is ingewikkelder, maar deze vijf delen van de hersenen zijn ondanks verdere evolutionaire ontwikkeling nog steeds duidelijk zichtbaar. Om je een idee te geven van het menselijk brein, gaan we hieronder dieper in op de vijf hersengebieden en beschrijven we verdere mogelijke classificaties binnen de hersenanatomie.
De eindhersenen en het diencephalon vormen de voorhersenen (prosencephalon)
De voorhersenen bestaan uit de achterhersenen en het diencephalon. De grote cortex van de eindhersenen (hersenschors, cortex cerebri) is bijzonder kenmerkend voor de anatomie van het menselijk brein. De karakteristieke windingen (gyri) en groeven (sulci) resulteren in een aanzienlijk groter oppervlak, waardoor het volume relatief klein kan blijven.
De eindhersenen bestaan uit twee hersenhelften, die van elkaar gescheiden zijn door de spleet "fissura longitudinalis cerebri". Dieper naar binnen zijn ze echter met elkaar verbonden door de zogenaamde balk (corpus callosum). Een frontaal deel van de hersenen toont de grijze en witte stof van de hersenhelften.
De foto "Hersenstructuur in sectie" vertegenwoordigt de anatomie van de hersenen in zo'n sectie. De buitenste grijze stof bestaat voornamelijk uit de cellichamen van de zenuwcellen en de binnenste witte stof bestaat uit de zenuwvezels.
De 4 lobben van de eindhersenen
Beide hersenhelften kunnen op basis van bepaalde groeven in vier lobben worden verdeeld:
- Frontale kwab (frontale kwab)
- Pariëtale kwab (lobus parietalis)
- Occipitale kwab (lobus occipitalis)
- Temporale kwab (temporale kwab)
Zoals de naam al doet vermoeden, bevindt de frontaalkwab zich aan de voorkant van het voorhoofd. De pariëtale kwab grenst van achteren aan de frontale kwab en strekt zich uit tot aan de occipitale kwab aan de achterkant van het hoofd. De temporaalkwab bevindt zich lateraal onder de pariëtaalkwab. De positie van de hersenkwabben komt overeen met de gelijknamige botten van de hersenschedel, zoals weergegeven in de afbeelding "Anatomie van schedelbeenderen" worden getoond.
Functionele gebieden van de cortex
De menselijke cortex cerebri is bijzonder hoog ontwikkeld. Hij is voor vastgoed
verantwoordelijk om mensen te maken tot wat ze zijn. Aan bepaalde delen van de cortex kunnen bepaalde functies worden toegewezen. Er zijn bijvoorbeeld gebieden in de temporaalkwab die informatie uit het gehoor verwerken.De primaire visuele cortex, die een deel van de visuele informatieverwerking verzorgt, bevindt zich in de occipitale kwab.
De pariëtale kwab heeft gebieden van lichaamsperceptie die huid, organen, spieren en gewrichten overbrengen. Het motor