Geneeskunde – vooral anatomie – en kunst zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zelfs de kunst van de oudheid draaide hier vrijwel uitsluitend om  Menselijke anatomie. Het schilderen werd later toegevoegd. Kunstenaars bestudeerden fysionomie en vorm om deze in hun werk te implementeren. Artsen konden deze werken gebruiken om anatomische structuren uit te leggen en wetenschappelijke achtergrondinformatie te verschaffen.

Iedereen die als realistisch kunstenaar erkend wilde worden, moest de menselijke anatomie zelfstandig bestuderen. Voordat hij kon creëren, moest hij eerst een scherp waarnemer worden. Aan de andere kant, als een arts de menselijke anatomie wilde begrijpen, zocht hij meestal een kunstenaar.

Op welke andere manier had het mogelijk kunnen zijn?  Menselijke anatomie  studeren? In het christelijke Westen waren dissecties van het menselijk lichaam lange tijd verboden. Als geheime anatomen en met hun levendige, nauwkeurige representaties vervingen kunstenaars het leren van dode onderwerpen.

De werken en sculpturen uit de oudheid hebben lange tijd als studieobject voor geneeskundestudenten gediend. Ze brachten ze naar hen toe  Menselijke anatomie  dichterbij en verving de realiteit van het dode lichaam.

Het verband tussen kunst en de menselijke anatomie werd aangetoond in een ander historisch feit. Wist u dat medische studies vroeger nog uitgebreider waren? Naast de verplichte vakken over de menselijke anatomie moesten studenten deelnemen aan bepaalde colleges in filosofische of cultuurhistorische onderwerpen. Dit lijkt op het eerste gezicht verrassend.

Maar het begrip van kunst, filosofie en cultuur was een reëel en bijkomend voordeel v