Langetermijngeheugen – waar gaat het precies over? – Animus Medicus GmbH Ga direct naar de inhoud
Unser Langzeitgedächtnis – eine Erklärung - Animus Medicus GmbH

Ons langetermijngeheugen – een verklaring

Om kennis of vaardigheden te kunnen gebruiken, is het noodzakelijk om gebruik te maken van het langetermijngeheugen. Hierin worden feiten, herinneringen en vaardigheden minuten, jaren of een heel leven opgeslagen, afhankelijk van het type. Dit artikel van Animus Medicus, de winkel voor, legt uit wat het langetermijngeheugen inhoudt, hoe het werkt en welke strategieën er zijn om een ​​slecht langetermijngeheugen te bestrijden Anatomische foto's .

Wat is langetermijngeheugen?

Langetermijngeheugen is een mechanisme in het menselijk brein. Het is in staat om informatie en vaardigheden over verschillende perioden op te slaan en te openen. De informatie in het langetermijngeheugen is uiterst belangrijk voor alledaagse taken. Zwak langetermijngeheugen kan tot op zekere hoogte worden beheerd door middel van cognitieve training.

De structuur van het langetermijngeheugen

Het langetermijngeheugen bestaat uit twee hoofdgebieden: ‘declaratief geheugen’ en ‘niet-declaratief geheugen’. Beide worden hieronder weergegeven:

  • Declaratief geheugen

Het declaratieve geheugen wordt ook wel kennisgeheugen genoemd. Het is in staat kennis, gegevens en feiten op te slaan, evenals herinneringen aan gebeurtenissen, zodat deze kunnen worden opgehaald. De hier opgeslagen informatie is expliciet en kan woordelijk worden gereproduceerd.

Twee delen van het declaratieve geheugen zijn het semantische en het episodisch geheugen. Het semantische geheugen slaat specialistische kennis op die onafhankelijk van alle mensen waar is. Dit omvat bijvoorbeeld het feit dat de aarde een bol is. Het episodisch geheugen daarentegen slaat feiten over het persoonlijke leven op. Zo kunnen mensen zich hun eerste kus herinneren.

 

  • Niet-declaratief geheugen

Niet-declaratief geheugen wordt ook wel gedragsgeheugen genoemd. Hier worden aangeleerde reeksen acties of vaardigheden opgeslagen. Hiermee kan iemand bijvoorbeeld fietsen. De hier opgeslagen informatie is impliciet en kan niet woordelijk worden gereproduceerd.

Het niet-declaratieve geheugen is verdeeld in drie gebieden. Het procedurele geheugen bevat alle capaciteiten van een persoon. We kunnen bijvoorbeeld alleen zwemmen dankzij de informatie die hier is opgeslagen.

Het tweede gebied is aan het primen. Hierbij worden verschillende aspecten gekoppeld aan individuele informatie. Welke kleur hebben wolken? Wit. Welke kleur heeft sneeuw? Wit. Wat drinkt de koe? Melk. Omdat ons geheugen klaar is voor de kleur wit, denken we dat de koe iets wits moet drinken. Maar dat is niet het geval, ze drinkt water.

Het derde gebied van niet-declaratief geheugen is conditionering. Het bekendste voorbeeld hiervan is de Pavlov-hond. Pavlov liet altijd een belletje rinkelen als hij zijn hond iets te eten gaf. Dit had tot gevolg dat de hond na verloop van tijd begon te kwijlen als hij net de bel hoorde zonder dat er iets te eten was.

Als u uw anatomiefoto altijd bij u wilt hebben, hebben wij de juiste voor u: Telefoonhoesje met anatomie bijvoorbeeld met afbeeldingen van het hart, de longen of de hersenen. 

 

Processen van het langetermijngeheugen 

In het langetermijngeheugen vinden verschillende processen plaats. De eerste is leren.Dit betekent dat informatie zo wordt opgeslagen dat deze niet alleen in het kortetermijngeheugen blijft, maar ook in het langetermijngeheugen terechtkomt. Pas als dit eenmaal is gebeurd, hebben we op lange termijn toegang tot dergelijke informatie.

Het tweede proces bestaat uit de deelgebieden ‘onthouden, behouden en verbinden’. Mensen zijn nu in staat de informatie die in het langetermijngeheugen is opgeslagen, voor de lange termijn vast te houden en te onthouden wanneer dat nodig is. Daarnaast kan de opgeslagen informatie gekoppeld worden om zo nieuwe informatie of mogelijkheden af ​​te leiden. Informatie die niet wordt gebruikt, herhaald, geconsolideerd en genetwerkt, wordt uit het langetermijngeheugen verwijderd.

 

Verschillen met andere geheugengebieden

Er zijn verschillende geheugengebieden in het menselijk brein, die elk verschillende taken uitvoeren en elk hun eigen kenmerken en capaciteiten hebben. De drie belangrijkste zijn weergegeven in onderstaande tabel:

Ultrakortetermijngeheugen

Kortetermijngeheugen

Langetermijngeheugen

Registreert alle zintuiglijke waarnemingen

Ook wel werkgeheugen genoemd

Er kan in principe een onbeperkte hoeveelheid data worden opgeslagen

 

Indrukken filteren

 

Slaat informatie ongeveer 30 seconden op

Afhankelijk van het type leerproces wordt informatie minuten, jaren of een heel leven bewaard

Scheiding van wat belangrijk is en wat onbelangrijk is

Wordt gebruikt voor informatie die niet permanent nodig is

slaat binnenkomende informatie op en sorteert deze zodat we ons er voor de eerste keer van bewust worden

Slaat feitelijke kennis, vaardigheden en herinneringen op

Doorsturen van belangrijke indrukken naar het kortetermijngeheugen

Brengt belangrijke informatie over naar het langetermijngeheugen; Onbelangrijke zaken worden overschreven

Samengesteld uit verschillende gebieden

 

 

Gekenmerkt door beperkte opslagcapaciteit

Een slecht langetermijngeheugen kan te wijten zijn aan omstandigheden (bijvoorbeeld slaapgebrek) of ziekte

 

Onmisbaar voor concentratie en aandacht

 

Training kan de prestaties van het langetermijngeheugen verbeteren

 

Passend bij het thema hebben wij veel verschillende in onze winkel Hersenen-poster , die ideaal zijn om cadeau te geven, maar ook om zelf te houden.

 

Mogelijke oorzaken van een slecht langetermijngeheugen

Vergeten is geen fout van het langetermijngeheugen in de hersenen, maar een volkomen normaal proces. Wanneer informatie niet of te zelden nodig is, vergeten we deze. Hetzelfde geldt voor vaardigheden die we hebben verworven, maar die we niet regelmatig oefenen. Er zijn echter verschillende vormen van vergeten die duiden op een slecht langetermijngeheugen.

Er zijn mensen die geen nieuwe informatie kunnen opslaan en onthouden. Dit heet anterograde amnesie. Problemen met het ophalen van informatie die is opgeslagen in het langetermijngeheugen, worden daarentegen retrograde amnesie genoemd. Het tegenovergestelde hiervan is hypermnesie, waarbij men zich onwillekeurig dingen herinnert die in het langetermijngeheugen zijn opgeslagen.

Er zijn veel oorzaken die kunnen leiden tot een slecht langetermijngeheugen. Deze omvatten bijvoorbeeld een gebrek aan slaap en hoge stress. Psychologische stress, zoals veroorzaakt door de dood van dierbaren, kan ook het langetermijngeheugen aantasten. Maar zelfs positieve effecten, zoals verliefd worden, hebben af ​​en toe negatieve effecten op het langetermijngeheugen. Bij langdurige problemen met het langetermijngeheugen kunnen ook ziekten een oorzaak zijn. Denk hierbij aan alcohol- en drugsverslaving, maar ook aan de ziekte van Alzheimer, dementie of Parkinson.

 

Conclusie

Een slecht langetermijngeheugen kan verschillende oorzaken hebben. Als deze ziektegerelateerd zijn, moeten niet alleen de symptomen, maar ook de oorzaken van de ziekte zelf worden bestreden. Om andere problemen te bestrijden is het mogelijk om het langetermijngeheugen te verbeteren door uw levensritme enigszins te veranderen. Last but not least wordt aanbevolen om regelmatig verschillende geheugenoefeningen uit te voeren om de prestaties van het langetermijngeheugen op peil te houden. Het is belangrijk om de individuele oorzaken van een slecht langetermijngeheugen te identificeren en hiertegen actie te ondernemen met op maat gemaakte maatregelen. Als u vragen heeft, kunt u veel antwoorden vinden in onze Helpcentrum of neem contact met ons op.