Naar de inhoud springen
Chevron Chevron
Alle Posters
Bundels Chevron
Bestsellers Chevron
Categorie Chevron
Stijlrichting Chevron
Fotolijsten
Meer Chevron
Account
Unser Langzeitgedächtnis – eine Erklärung - Animus Medicus GmbH

Ons langetermijngeheugen – een uitleg

Om kennis of vaardigheden te kunnen gebruiken, is het noodzakelijk om toegang te hebben tot het langetermijngeheugen. Dit geheugen slaat feiten, herinneringen en vaardigheden op, afhankelijk van de soort, voor minuten, jaren of een leven lang. Wat het langetermijngeheugen precies inhoudt, hoe het werkt en welke strategieën er zijn tegen een slecht langetermijngeheugen, legt dit artikel van Animus Medicus, de shop voor anatomiebeelden, uit.

Wat is het langetermijngeheugen?

Het langetermijngeheugen is een mechanisme in het menselijk brein. Het is in staat om informatie en vaardigheden over verschillende tijdsperioden op te slaan en opvraagbaar te maken. De in het langetermijngeheugen opgeslagen informatie is extreem belangrijk voor alledaagse taken. Een zwak langetermijngeheugen kan tot op zekere hoogte worden aangepakt door cognitieve training.

De opbouw van het langetermijngeheugen

Het langetermijngeheugen bestaat uit twee grote onderdelen: het "declaratieve geheugen" en het "niet-declaratieve geheugen". Beide worden hieronder toegelicht:

  • Declaratief geheugen

Het declaratieve geheugen wordt ook wel het kennisgeheugen genoemd. Het is in staat om kennis, gegevens en feiten, evenals herinneringen aan gebeurtenissen, zo op te slaan dat deze kunnen worden opgehaald. De hier opgeslagen informatie is expliciet en kan letterlijk worden weergegeven.

Twee subonderdelen van het declaratieve geheugen zijn het semantische en het episodische geheugen. Het semantische geheugen slaat feitenkennis op die onafhankelijk van alle mensen waar is. Hiertoe behoort bijvoorbeeld het feit dat de aarde een bol is. Het episodische geheugen slaat daarentegen feiten over het persoonlijke leven op. Zo zijn mensen in staat zich hun eerste kus te herinneren.

  • Niet-declaratief geheugen

Het niet-declaratieve geheugen wordt ook wel gedragsgeheugen genoemd. Hier worden aangeleerde handelingen of vaardigheden opgeslagen. Deze stellen een mens bijvoorbeeld in staat om te fietsen. De hier opgeslagen informatie is impliciet en kan niet woordelijk worden weergegeven.

Het niet-declaratieve geheugen is onderverdeeld in drie gebieden. Het procedurele geheugen bevat alle vaardigheden van een mens. Alleen door de hier opgeslagen informatie zijn we bijvoorbeeld in staat om te zwemmen.

Het tweede deelgebied is priming. Hier worden verschillende aspecten met individuele informatie gekoppeld. Welke kleur hebben wolken? Wit. Welke kleur heeft sneeuw? Wit. Wat drinkt de koe? Melk. Omdat we ons geheugen hebben geprimed op de kleur wit, denken we dat de koe iets wits moet drinken. Dat is echter niet het geval, ze drinkt water.

Het derde deelgebied van het niet-declaratieve geheugen is conditionering. Het bekendste voorbeeld hiervan is de hond van Pavlov. Pavlov luidde altijd een belletje als hij zijn hond te eten gaf. Dit leidde ertoe dat de hond na verloop van tijd al speeksel produceerde wanneer hij alleen het belletje hoorde, zonder dat er iets te eten was.

Mocht je je anatomie afbeelding altijd bij je willen hebben, dan hebben we het juiste voor je: Telefoonhoesje met anatomie, bijvoorbeeld met afbeeldingen van het hart, de longen of de hersenen.

Processen van het langetermijngeheugen

In het langetermijngeheugen vinden verschillende processen plaats. De eerste is het leren. Dit betekent dat informatie zo wordt opgeslagen dat deze niet alleen in het kortetermijngeheugen blijft, maar naar het langetermijngeheugen verhuist. Pas als dat is gebeurd, hebben we langdurig toegang tot dergelijke informatie.

Het tweede proces bestaat uit de onderdelen "herinneren, bewaren en verbinden". Mensen zijn nu in staat om de in het langetermijngeheugen opgeslagen informatie langdurig te bewaren en zich deze bij Bedarf te herinneren. Bovendien kan de opgeslagen informatie hierin worden verbonden om nieuwe informatie of vaardigheden af te leiden. Informatie die niet wordt gebruikt, herhaald, geconsolideerd en verbonden, wordt weer uit het langetermijngeheugen gewist.

Verschillen met andere geheugengebieden

Er zijn verschillende geheugengebieden in het menselijk brein, die elk andere taken vervullen en elk hun eigen bijzonderheden en capaciteiten hebben. De drie belangrijkste worden in de volgende tabel gepresenteerd:

Ultrakortetermijngeheugen

Kortetermijngeheugen

Langetermijngeheugen

Registreert alle zintuiglijke waarnemingen

Wordt ook wel werkgeheugen genoemd

Kan in principe een onbeperkte hoeveelheid gegevens opslaan

Filtering van de indrukken

Slaat informatie op voor ongeveer 30 seconden

Afhankelijk van de manier van leren wordt informatie voor minuten, jaren of een leven lang opgeslagen

Scheiding van belangrijk en onbelangrijk

Wordt gebruikt voor informatie die niet permanent nodig is

slaat binnenkomende informatie op en sorteert deze, zodat we ons er voor het eerst bewust van worden

Slaat feitenkennis, vaardigheden en herinneringen op

Doorsturen van belangrijke indrukken naar het kortetermijngeheugen

Stuurt belangrijke informatie door naar het langetermijngeheugen; onbelangrijke informatie wordt overschreven

Bestaat uit verschillende onderdelen

Wordt gekenmerkt door een beperkte opslagcapaciteit

Een slecht langetermijngeheugen kan te wijten zijn aan de omstandigheden (bijv. B. Slaaptekort) of ziekten te wijten zijn

Onmisbaar voor concentratie en aandacht

Door training kan de prestatie van het langetermijngeheugen verbeterd worden

Passend bij dit thema hebben we in onze shop veel verschillende hersenen-posters, die zich uitstekend lenen om cadeau te geven, maar ook om zelf te houden.

Mogelijke oorzaken voor een slecht langetermijngeheugen

Vergeten is in principe geen fout van het langetermijngeheugen in de hersenen, maar een heel normaal proces. Als informatie niet of te weinig nodig is, vergeten we die. Hetzelfde geldt voor vaardigheden die we ons eigen hebben gemaakt, maar die we niet regelmatig oefenen. Er zijn echter verschillende vormen van vergeetachtigheid die kunnen wijzen op een slecht langetermijngeheugen.

Sommige mensen zijn niet in staat om nieuwe informatie op te slaan en te onthouden. Dit wordt anterograde amnesie genoemd. Problemen met het ophalen van informatie die in het langetermijngeheugen is opgeslagen, worden retrograde amnesie genoemd. Het tegenovergestelde hiervan is hypermnesie, waarbij men zich onvrijwillig dingen herinnert die in het langetermijngeheugen zijn opgeslagen.

Er zijn veel oorzaken die kunnen leiden tot een slecht langetermijngeheugen. Hieronder vallen bijvoorbeeld slaapgebrek en hoge stress. Psychische belasting, zoals bijvoorbeeld het overlijden van dierbaren, kan het langetermijngeheugen eveneens aantasten. Maar ook positieve effecten zoals verliefdheid hebben soms een negatieve invloed op het langetermijngeheugen. Bij langdurige problemen met het langetermijngeheugen kunnen ook ziekten een oorzaak zijn. Hiertoe behoren alcohol- en drugsverslaving, maar ook Alzheimer, dementie of Parkinson.

Conclusie

Een zwak langetermijngeheugen kan vele verschillende oorzaken hebben. Zijn deze ziektegerelateerd, dan moeten niet alleen de symptomen, maar de ziekteoorzaken zelf bestreden worden. Tegen andere problemen is het mogelijk om door een lichte aanpassing van het levensritme te zorgen voor een verbeterd langetermijngeheugen. Niet in de laatste plaats is het aan te bevelen om verschillende geheugentrainingen regelmatig uit te voeren om zo de prestaties van het langetermijngeheugen te behouden. Belangrijk is om de individuele oorzaken voor een slecht langetermijngeheugen te achterhalen en met individueel aangepaste maatregelen daartegen voor te gaan. Bij vragen vind je veel antwoorden in ons Helpcenter of neem contact met ons op.